Dawuhan Allah SWT dina surat Ar-Rum ayat 41, unina kieu : “Doharul fasadu fil barri wal bahri bima kasabat aidinnas liyudiqohumma ba’dolladziina ‘amilu la’alakum yarzi’un.” Nu hartosna, “Karuksakan di darat jeung di laut teh alatan pagawean/leungeun manusa, anu balukarna Allah nibankeun ka maranehna (wawales tina) sabagean anu ku maranehna dilampahkeun, supaya maranehna babalik pikir.”
Lamun manusa ngaruksak alam hartina manusia geus teu narima kana sunnatullah. Alam nu disaurkeun pikeun babalik pikir teh, lain harti kudu diruksak, tapi estuning kudu jadi cecekelan pikiran manusia pikeun dzikir ka Allah. Manusa nu ngaruksak alam sareatna alatan jauh ti Allah.
Ku kituna, ayana banjir, urug, lini, angin topan, peperangan, panyakit AIDS, kadoliman, kama’siatan, lobana nu ngaligeuh jeung sajabana, upami diemutan mah manusa keneh nu nyieunna. Lain wungkul ngaruksak alam, tapi geus ngaruksak hate-hate jalma. Kitu deui manusa di alam kiwari geus betah dina kama’siatan, padahal kitu peta teh bakal moekan hirup manusia di dunya keneh. Kitu deui di alam kuburna, bakal poek mongkleng, tur moal aya nu nulungan.
Dina hal eta, Rasulullah SAW ngadawuh, nu hartosna : “Prak geura gura-giru migawe amal soleh sabab baris kajadian rupa rupa fitnah (isu-isu) lir gumplukan-gumplukan peuting nu poek mongkleng buta rajin. Dina eta jaman, jalma-jalma teh isuk-isuk ariman, ari sorena kalapir. Maranehna teh sok ngajual agamana ku harta bandana (kamewahan dunya).” HR. Muslim
Panyakit fitnah lamun geus napel dina diri manusa, tangtu hese dipiceunna, sahingga nerap dina hate jalma sipat munapek. Hartina sagala pagaweanna teu luyu jeung omonganana. Letahna teu sarua jeung pagaweanana. Ka batur nitah sangkan alam kudu dipiara, tapi manehna sorangan malah ngaruksak. Kitu teh, bakating manehna ngudag-ngudag kabeungharan tea. Kumaha carana sangkan sagalana kacumponan, bari teu nenjo balukarna.
Lamun loba jalma geus resep migawe kasuksakan, tanwande kahirupan baris riceuw. Kaayaan jadi tibaralik. Dawuhan Rasulullah SAW, “Bakal datang hiji jaman di mana jelema-jelema teu kuat deui neangan pakasaban kahirupannana anging ku jalan ma’siat nepi ka waktu harita jalma-jalma pada barohong jeung murtad. Mangka di mana kaayaan geus kitu aranjeun kudu hijrah.” Sahabat naros : “Kedah Hijrah ka mana abdi teh?” Waler Nabi: “Kudu Hijrah ka Allah kana al-Qur’an jeung kana Hadits.” (HR. Ad-Dhilamy)
Ku margi kitu, lamun ngemutan kaayaan jaman kiwari, sabagean manusia teh geus teu bisa nempo mana nu halal mana nu haram, mana nu bakal maslahat, mana nu bakal madarat. Padahal dawuh Nabi SAW: “Bakal datang hiji jaman di mana manusa henteu merhatiken deui sumber kahirupan maranehna, naha tina sumber nu halal atawa tina sumber nu haram.” (HR. Bukhari)
Sumber hirup nu halal datangna tina kamaslahatan, sedengkeun sumber hirup nu haram datangna tina kamadaratan. Ayeuna mah manusia geus lalieur pajar teh sumber nu haram oge hese komo nu halal. Ku kituna, boa-boa urang geus deukeut kana poe kiamat.
Dawuhan Rasulullah SAW: “Ciri-cirina tereh kiamat kubro teh aya lima perkara nyaeta : Loba jalma resep nyieun dosa, tapi mopohokeun kana tobat, lolobana jelema teh betah pisan di dunya, tapi mopohokeun kana kubur, lolobana jalma teh resep teuing kana harta banda, bet bari mopohokeun ngahibahkeun infaq, zakat, sodakoh, lolobana jalma teh resep kana kamewahan/kamegahan, tapi mopohokeun kana hisaban (balitungan amal di aherat) jeung lolobana jalma teh resep hirup, tapi mopohokeun kana maot.” (al-hadis).
Jalma nu resep nyieun dosa hartosna sapopoena ngabalieurkeun parentah Allah, boh parentah dina ibadah mahdoh atanapi goer mahdoh, oge ka sasama manusa. Rek tobat oge teu bisa, lantaran ngarasakeun ni’mat hirupna tina maksiat wungkul. Kitu deui, loba jalma nu hubbud dunya, bari poho kana sodakoh.
Jalma model kitu teh bisa oge disebut takabur. Jalma nu takabur geus tangtu di dunyana bakal dibendu, atuh di aherat baris digebruskeun kana naraka jahanam. Jeung loba-loba deui jalma nu mopohokeun kana ni’mat Allah. Ieu ciri-ciri bakal deukeut kana poe kiamat.
Upami kitu gambaran mangsa kiwari, mangga urang wanti-wanti ti ayeuna. Boa-boa dina diri urang, kulawarga urang, aya dina kadoliman teh, naha urang geus deukeut, ngalaksanakeun parentah Allah atawa sabaliknya. Kitu deui, naha di sagigireun urang aya kama’siatan, nu ngalakukeun dosa teu diingetan. Lamun tos loba kitu, Allah bakal nibankeun azab ka manusa, tangtuna ka jalma nu migawe dosa.
Dawuhan Rasulullah SAW, “Lima rupa azab baris ditibankeun ku Allah, mudah-mudahan aranjeun (kaom Anshor jeung Muhajirin) henteu ngalaman, hiji, di mana pelacuran geus euweuh deui kaera, pasti nyebar panyakit anu aneh-aneh anu acan kajadian samemehna. Kadua, upama jalma geus teu jujur, sagalana dipalsukeun, pasti ngalaman kasab hirup nu kacida beuratna jeung kadoliman aya di mana-mana. Katilu, upama zakat geus teu beres deui, nu beunghar kaleuleuwihan, nu miskin kurang diperhatikeun, pasti hujan dieureunan ku Allah upama teu mikaasih ka sasatoan mah.
Kaopat, di mana janji Allah jeung hadis Rasulullah geus dilanggar jeung disalahgunakeun, pasti musuh-musuh maranehna nu beda agamana baris mangaruhan sarta ngajajahna. Kalima, upama kokolot maranehna teu merhatikeun kana eusi (pangeling/panggeuing) Al-Qur’an malah neupi ngalalaworakeun pisan, pasti timbul tindakan-tindakan sawenang-wenang nu teu dipiharep, nya timbul kakalutan dina sagala widang.” (HR. Abdullah bin Umar). Na’udzubillahimin dalik. Dawuhan Rasulullah SAW di luhur tadi, mangsa kiwari katingali pisan, kumaha kamaksiatan geus teu sumputsalindung deui. Jalma rek kukumaha oge loba jalan. Dina koran loba iklan tempat maksiat. Iraha bae oge bisa.
Kitu deui, kiwari geus loga jalma teu jujur. Majarkeun lamun teu jujur mah moal bisa hirup. Lamun panyakit manusa geus kitu, jelas kadoliman, panipuan bakal aya di mana-mana. Aya pamingpin lain ningalikeun tauladan, malah ningalikeun kabingungan, hubbud dunya, parebut jabatan, teu bisa tegas mana nu haram, mana nu halal. Alatan kitu timbul kariceuwan dina sagala widang. Geus puguh ari amanah mah, nu beunghar beuki beunghar nu miskin beuki dikekeyek ku nu beunghar. Ku margi kitu pantes kiamat sugro, adzab Allah bakal ditibankeun ka manusa. Lobana kajadian, lini, banjir atawa halodo (hese cai) jeung musibah di mana-mana, hakekatna mah adzab ti Allah, syareatna lantaran manusa resep nyieun karuksakan.
Kitu deui dina masalah hukum, dina nanjeurkeun papagon hirup, hukum agama teu dipake atawa ahli agama teu diperhatikeun, Allah baris ngajauhkeun berkah hirup. Pamingpinna lain nu wijaksana jeung adil, tapi munculnya pamingpin nu dolim. Nyaeta pamingpinna nu patojaiah jeung parentah agama Allah.
Saur Rasulullah SAW, “Baris datang ka umat kaula hiji jaman di mana maranehna ngajauhan para ulama jeung ahli fiqih (hukum agama). Mangka Allah nurunkeun cocoba ka maranehna ku tilu cocoba nya eta: hiji, Allah ngaleungitkeun berkah tina kasab (gawe) maranehna. Dua, Allah ngawasakeun ka maranehna salah saurang panguasa nu dolim. Tilu, maranehna kaluar ti ieu dunya (maot) dina kaayaan teu aya iman.” (al-Hadis)
Kaunggel deui dina hadis ti Anas bin Malik r.a. anjeuna nyarios yen Rasulullah SAW ngadawuh: “Saenya-enyana di antara tanda-tanda poe kiamat nyaeta dicabutna (leungitna) elmu, tetepna kabodoan, ngarinum hamar (inuman keras) di mana-mana, timbulna perjinahan, lobana awewe jeung saeutikna para lalaki nepi kajadian 50 urang awewe dicangking ku saurang (lalaki)” (HR. Bukhari).
Ku margi kitu dina enggoning nangkis sababaraha kadoliman, kamaksiatan, kabodohan, jeung sajabana teu aya deui jalan iwal urang uihkeun deui sagala pasualan kana papagon agama Allah. “Dzaalikal kitabu la roiba fihi huddal lil muttaqin.” Papagon nu teu aya karaguan deui pikeun tujuan hirup manusa takwa nu miseja bagja di dunya, bagja di aherat.
Kitu deui urang kedah yakin, dawuhan Allah dina surat Ar-Rum ayat 44 : “Man kafaro fa’alaihi kufruhu, waman ‘amila sooliha falima anfusihim yamhadun.” Hartosan : Sing saha nu kupur, nya kupurna teh jadi mamala pikeun dirina, jeung sing saha anu ngalampahkeun amal soleh, nya maranehna sasadiaan pikeun dirina (di sawarga).
Di aherat Allah moal pahili mana jalma kapir, mana jalma soleh. Baris jelas wawales nu baris ditibankeunana. Ku margi kitu, kanggo urang salawasna sing nganteng kalawan heunteu mangmang, henteu cangcaya, tegesna geus nyaksi karasa karampa yen taya deui Pangeran nu ngaratuan sakabeh alam katut saeusina, anging Allah Nu Maha Suci. Mudah-mudahan dina raraga milangkala Kamerdekaan RI nu ka-58, urang tetep kalebet jalma nu bakal meunang pituduh sareng magfirah Allah SWT. Amien.
Di aherat Allah moal pahili mana jalma kapir, mana jalma soleh. Baris jelas wawales nu baris ditibankeunana. Ku margi kitu, kanggo urang salawasna sing nganteng kalawan heunteu mangmang, henteu cangcaya, tegesna geus nyaksi karasa karampa yen taya deui Pangeran nu ngaratuan sakabeh alam katut saeusina, anging Allah Nu Maha Suci. Mudah-mudahan dina raraga milangkala Kamerdekaan RI nu ka-58, urang tetep kalebet jalma nu bakal meunang pituduh sareng magfirah Allah SWT. Amien.
Rihhadatul Aisy (Munara Cahya – Mangle Online)
